Przede wszystkim musimy określić czy nasz samochód kwalifikuje się do miana zabytkowy, czy też unikatowy. Określa to konkretna ustawa. Pojazd zabytkowy bowiem „to pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub ujęty w centralnej ewidencji dóbr kultury” (art. 2 pkt 39 Kodeksu Drogowego). Aby dokonać takiego wpisu, musimy wypełnić tak zwaną „białą kartę”. Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków przygotował wzór takiej białej karty. Najlepiej jeśli wypełnianiem tej karty zajmie się uprawniony rzeczoznawca. Podstawowym kryterium uznania auta za zabytkowy jest jego wiek mianowicie minimum 25 lat. Oprócz tego, samochód powinien być co najmniej w 75% oryginalny. Pojazd unikatowy natomiast to: „pojazd wyrejestrowany, który nie podlega powtórnej standardowej rejestracji, ale mający co najmniej 25 lat, którego model nie jest produkowany od lat 15, i uznany przez rzeczoznawcę samochodowego za unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji” (art. 79 pkt 4).